فاطمه یار احمدی

من جمع اضدادم، نمی‌بینی؟سقراطِ شک‌ام در جهان‌بینیمشهورِ نوعی از خودآزاریمغبونِ عشقی عینِ بیماری من فیلسوفم، خسته از منطقدر عشق هم ... ادامه مطلب

«بیگانه» سعی کرد زیپ‌های چمدان بزرگ را به زور به هم برساند، اما نشد. دست‌هایش دیگر توان نداشت و مثل ... ادامه مطلب

«نامه‌ی دوازدهم» صدایش سوهان روحم است. صدای کشیده شدن آن تکه فلز لعنتی روی میله‌های سلول روح و مغزم را ... ادامه مطلب

«گل و گیتار» بانوی دلتنگ پاییز دامن زرد و سرخ خود را روی سنگ فرش‌های پارک پهن کرده بود و ... ادامه مطلب